Litrato

Mahilig ako sa litrato, larawan, kodakan, pitsur, kamera, potograpiya at ano pa mang may kinalaman dito.

Wala akong kamera. Ang kamera kong di-film pa ay sira na. Ang kamerang pinadala ng kapatid ko ay nangangamba pang makalas na. Ang cellphone kong may kamera ay nanakaw pa. Hay! Ang sarap ng buhay talaga :).

Mula pagkabata sa lahat ng okasyon may natatabi akong larawan bilang alaala. Minsan naroon ako, minsan mga kamag-anak o mga kaibigan o maging mga nakilala lamang na kung sino. Lahat ng iyon ay may isang dakot ng alaala- masaya man o may luhang kasama. Mahilig din akong kumuha ng larawan, mga bagay na simple at kakaiba, mga larawan ng taong nakasimangot o nakatawa, mga larawan ng taong kakilala o nadaan lang sa kalsada, kalikasang maganda o nasira na. Mayroon din akong mga larawang kinuha mula pagkabata hanggang sa pagkadalaga- binyag, kaarawan, bakasyon, outing, debut at kung anu-ano pa.

Ngayon ay wala na.

Lahat ng larawang iningatan at tinuring na yaman na nakatipon at laging dala-dala ay nabasa at naglaho na.

Ang mga bagay na kailanman ay hindi na maibabalik ay nasa alaala na lang talaga, wala ng maipapakitang larawang kayganda. Ano nga ba ang aking magagawa? Lubog sa tubig at putik ng madatnan ang mga larawang pinagka-ingat ingatan upang sana ay ibahagi sa susunod na henerasyon ng aking lahi.

Ngunit…

Wala na… wala na….

Sa lahat ng nawalang bagay sa aking buhay ng dahil sa bagyong nagdaan, hindi ko masukat ang panghihinayang na naramdaman sa mga larawan kong itinuturing kong yaman.

Wala na… wala na…

Ngunit wala na talaga akong magagawa kundi magpaalam sa mga bagay na nasira at nawala…

Korni man pero…

Paalam na mga litrato kong mahal!

Read Full Post »

Tropical Hut

mascot ng Tropical Hut Restaurant na si Burgee

Sa Cubao ko unang natikman ang produkto ng Tropical Hut Restaurant. Bata pa ako non. Nagkaroon nga ako ng laruan na puzzle na naka-print ang mascot nilang Hamburger na Burgee pala ang pangalan. Meron din silang maliit na Merry-Go-Round na palaruan na tuwang-tuwa akong sakyan. Ang saya-saya talaga!

17 years after, lumipat ako sa Cainta at doon ko lang muli natikman ang pagkain sa fastfood chain na ito. By the way, para sa hindi nakakaalam, ang Tropical Hut ay para ring Jollibee, fast food chain na may iba’t ibang varities of food na paborito ng Pinoy kainin. Bukod sa hamburger at fries, meron din silang dinuguan, spring chicken, breakfast meal, rice toppings, sopas, halu-halo at kung anu-ano pa. Parang pinaghalong Jollibee at Chowking ang drama :).

Well, hanggang ngayon, masarap pa rin sa Tropical, may panlaban siya sa Jollibee at McDo kung sa lasa. Masarap talaga, lalo na ang burgers. Maski ordinaryong cheeseburger mapapa-wow ka! I love the Classic Burger na malaki talaga at malinamnam ang patty. Gayundin ang Rancho Ranchero Burger nila. May laban din sa Goldilocks ang yummy Dinuguan. Lasang Chowking din ang Halu-Halo. Ang Fried Chicken, chicken joy din ang dating. Malalaki ang manok kaya lang laging leg ang thigh ang available. Maging ang Shanghai meal nila, okay din.

Madalas kaming kumakain sa Tropical  ngayon pero hindi tulad ng ibang mas sikat na fastfood chain, mabagal ang service nila at hindi mahilig ngumiti ang kanilang crew, even the managers. Nababagalan ako dahil I used to work in a fast food chain at kapag lunch or dinner time, may mga reserve items sa warmer pero sa kanila, peak o patay na oras man, pending ang orders mo. Walang kupas, walang sablay yan. Ang mga crew, mukha laging pagod kahit hindi karamihan ang tao. Buti nga at inayos ang place nila, kase dati, hindi kagandahan ang itsura. Ngayon, mas maaliwalas at malinis ng tignan. Nag-improved lahat pati ang C.R. na lage ng nililinisan. Sosyal din ang ginawang lababo.

I like Tropical Hut and sana mas mag-improve pa ang service nila :0

Read Full Post »